Van twee thema’s heb ik echt wakker gelegen. Het eerste: huisvesting.
Er is zo’n grote nood aan goede en betaalbare woningen dat je er haast moedeloos van wordt. Maar liefst 1000 huishoudens staan op de wachtlijst voor een sociale woning. Ze moeten gemiddeld 4 jaar wachten vooraleer ze een woning krijgen toegewezen. Met de gemeenteraad hebben we met een overgrote meerderheid in 2022 ons nieuwe plan ‘lokaal sociaal wonen’ goedgekeurd, waarin we plaats voorzien voor 450 extra betaalbare woningen in allerlei vormen, op allerlei locaties. Helaas hebben we er deze beleidsperiode maar een 150-tal van gerealiseerd. Ook de leegstand in Diependaal valt eigenlijk niet goed te praten. Ik probeerde wel van alles om de dingen te versnellen en te verbeteren, maar het is me niet gelukt door een samenloop van heel wat omstandigheden.
Zo zijn deze legislatuur de vroegere sociale huisvestingsmaatschappijen op bevel van de Vlaamse regering gefusioneerd tot 1 bovenlokale huisvestingsmaatschappij. Voor Neteland en de Zuiderkempen ging het maar liefst om 7 organisaties die in 1 structuur moesten komen, en die zijn allemaal samen “Leefgoed” geworden. Zo’n reorganisatie had heel veel om het lijf, en ook de systemen en verplichtingen die Vlaanderen ons oplegde zorgden voor heel wat vertraging. Dat heeft heel veel tijd, energie en papierwerk gevraagd, allemaal tijd en energie dus die de sector niet kon steken in wat ze eigenlijk moest doen: meer betaalbare woningen bouwen en renoveren. Dat is een frustratie die in heel Vlaanderen gedeeld wordt.
Anderzijds – ik ben niet voor niets een cd&v’er -gaat die fusie uiteindelijk wel opbrengen. Uiteindelijk gaat alles veel vlotter verlopen, uiteindelijk gaan grotere maatschappijen sneller en meer woningen kunnen voorzien, uiteindelijk wordt het veel duidelijker voor de mensen die nu op de wachtlijst staan. Maar daar zijn ze nu vet mee.
En dan is er gewoon nog 1 kernpunt dat ik echt moet benoemen. Het komt altijd naar boven wanneer we een nieuw sociaal woonproject voorstellen, hoe duurzaam, sociaal gemixt en kwalitatief het ook is. Het kwam boven toen we de plannen presenteerden voor nieuwe grote projecten op Stadsveld, in de Koulaak, en zelfs een heel kleinschalig project in de Haverstraat en Klaterteer.
De kern van de zaak: geen mens is tegen sociale woningen, zolang het maar niet in zijn of haar buurt is.
Als we zo blijven denken, zullen heel veel mensen nog heel lang in de kou blijven staan.
Het kan trouwens nog erger. Voor het project op Stadsveld werd de tegenstand geleid door iemand die het zou mogen weten. Een huisarts, zowaar. Huisartsen weten heel goed dat er heel veel nood is aan sociale woningen. En bovendien zat hij dan nog in het bestuur van een Herentalse armoedeorganisatie. Ik werd woest toen ik de Gazet van Antwerpen van 31 oktober 2021 opensloeg. Daarin zei hij letterlijk dat Herentals geen dringende nood heeft aan extra sociale woningen. Ik citeer: “De stad heeft op dat vlak geen achterstand in te halen. Er zal wel een wachtlijst bestaan, maar ze moeten zich niet laten opjagen om absoluut de beste score te halen.“ Het klopt dat we in Herentals, Noorderwijk en Morkhoven al bovengemiddeld veel sociale woningen hebben, maar man man. Vertel dat maar eens aan die 1000 huishoudens die meer dan 4 jaar op een fatsoenlijke en betaalbare woning moeten wachten.
