Het begin van deze legislatuur was ik voorzitter van de gemeenteraad, wat ik trouwens heel bijzonder vond. Het was een uitdaging, maar tegelijk ook een plezier, om het debat tussen meerderheid en oppositie te mogen voorzitten, en ervoor te zorgen dat iedereen zijn punt kon maken.
En toen kwam corona. Het was heel moeilijk om in die periode van quarantaine, afstandsmaatregelen en vergaderbeperkingen de gemeenteraad goed te doen functioneren, maar ik denk dat dat gelukt is. Voor het eerst in de geschiedenis vergaderden en beslisten we digitaal. Tegelijk vond ik het ook belangrijk om alle partijen en stellen goed te betrekken in de coronacrisis, en daarom richtte ik mee de werkgroep “Samen tegen Corona” op. In die groep bespraken we met alle partijen, over grenzen van meerderheid en oppositie heen, hoe we het virus als gemeentebestuur best te lijf gingen. Samenwerken kon toen, echt.
En dan, in december 2021 overleed Peter Bellens, die toen schepen van welzijn, zorg en sociale zakken was. Peter was een persoonlijke vriend, en ook een politiek en menselijk voorbeeld voor mij. Het was behoorlijk emotioneel, en ja: zwaar om hem in het midden van de coronacrisis op te volgen.
Gelukkig had ik voordien al wel wat ervaring opgebouwd. Door het beleidsprogramma voor welzijn, zorg en sociale zaken te schrijven en te onderhandelen, door de gemeenteraad voor te zitten, en door hier en daar wat crisisjes te managen.
In de Eerstelijnszone Middenkempen, waar ik Peter opvolgde als bestuurder en administratief en financieel verantwoordelijke, coördineerden we alle zorg- en hulpverlening. Door heel veel samenwerking en heel veel inzet hebben we heel veel mensen zo goed mogelijk kunnen ondersteunen, in een mum van tijd vaccinatiecentra opgezet en het virus onder controle gekregen. De Covid-coaching die we daar hebben opgezet was uniek. Elke week zat ik een online overleg voor tussen de gemeentebesturen, het ziekenhuis, de huisartsen, de noodplanningscoördinatoren, de woonzorgcentra, apothekers , de hulpdiensten, politie en sociaal assistenten. We bespraken er samen alles wat van belang was voor de mensen in de straat en in hun huizen, en konden zo heel snel schakelen en samenwerken. Van het enorme engagement van alle vrijwilligers en professionals toen krijg ik nog altijd kippenvel. Ik geraakte nog meer overtuigd van de kracht van die samenwerking tussen alles en iedereen, maar ook van de nood aan nog meer ondersteuning en waardering van al die organisaties en vrijwilligers die het beste van zichzelf geven.
