Groot in kleine dingen
Herentals is een “grote kleine” stad. Dat betekent dat we in vergelijking met onze buurgemeenten meer inwoners hebben die minder makkelijk in de samenleving staan. Zowel voor (jongeren)werklozen, leefloners, mensen met een beperking als voor ouderen en hun (mantel)zorgers doen het OCMW en de Stad al heel wat extra inspanningen.
De volgende jaren zijn er heel wat uitdagingen die we moeten aanpakken. De Stad en het OCMW fusioneren. Er komen eerstelijns-zorgzones, en ook ons ziekenhuis gaat meer en meer samenwerken op Kempense schaal. Herentals is voor de hele regio op sociaal gebied altijd een voorbeeld geweest, en we moeten dat blijven.
Iedereen wegwijs
Die schaalvergroting is niet altijd een positieve zaak voor wie zorg of ondersteuning nodig heeft. Te vaak loopt iemand die het moeilijk heeft verloren in een doolhof van administratieve regels, premies, do’s en don’ts. En voor hun familie en (mantel)zorgers wordt het er ook niet eenvoudiger op.
Daarom moeten we werk maken van een Geïntegreerd Breed Onthaal. Iemand met een vraag tot hulp of ondersteuning moet goed terecht kunnen op 1 loket, dat aandacht heeft voor alle aspecten van de zorgvrager. Op dat vlak is al heel wat gebeurd de afgelopen jaren, maar door nog meer overleg en coördinatie vanuit de stad met en naar diverse instanties (ziekenfonds, RVA, Werkwinkel, andere welzijnsinstellingen, …) moeten we meer oog en oor hebben voor “de mens” in plaats van voor “de dossiers”.
Een hart voor zorg
Vrijwilligers en mantelzorgers zijn onschatbaar en onmisbaar. Nu staan ze er vaak alleen voor, terwijl ze op vele manieren een duwtje in de rug kunnen gebruiken. Dat kan door een makkelijkere toekenning van de huidige mantelzorgpremie, maar ook door het stimuleren van samenwerking tussen zorgprofessionals en vrijwilligers, met respect voor ieders situatie en talenten.
In het Woonzorgcentrum gebeurt dat al, maar we kunnen dit ook mogelijk maken op buurt- en wijkniveau. Heel vaak hebben we nu al een BIN: een BuurtInformatieNetwerk waar bewoners werken aan de veiligheid van hun straten. Ik pleit voor BZN’s: BuurtZorgNetwerken waar professionals, vrijwilligers, zorgvragers, familie en buurtbewoners mekaar informeren, maar vooral zorg dragen voor elkaar. En dat kan via heel kleine gestes: mekaar helpen bij boodschappen, eens een klusje doen, elkaar eens ontmoeten, …
